Weer thuis!

Woensdagochtend 9 uur: zullen we naar het MOMA gaan? Nah.... nee, laten we eerst even ontbijten. Zo gezegd zo gedaan en aan de overkant een heerlijk ontbijt gegeten waarna we in het Grand Central Station ons vergaapten aan de prachtige gewelven, grote hal en foodcourt. Ontzettend fraai gemaakt en mooi onderhouden allemaal. Het regende buiten en we hadden niet zoveel zin om ons helemaal nat te laten worden dus zo rond half 11 waren we weer in de hotelkamer. De koffers zijn duidelijk voller dan op de heenreis. We hebben er bijna altijd last van de laatste dag: niet weten wat we nog meer moeten doen voordat we in moeten checken. Ik had nooit verwacht dat we nog eens op Williams verzoek veel te vroeg op een vliegveld zouden belanden. Zó vroeg dat we nog niet eens in konden checken. Ach, laptopje erbij en een goed boek dus de tijd vloog. We waren vrij snel aan de beurt met inchecken en op mijn liefste toontje vroeg ik of we bij een exit mochten zitten. En ja hoor, we hebben een flink uur vertraging maar we zitten weer heel ruim. De schouder doet in de lucht nog meer pijn dan op de grond en één van de stewards vroeg zelfs aan Bill of het wel goed met hem ging.
Op Schiphol werden wij - godzijdank - niet gecontroleerd en zonder noemenswaardige files waren we weer thuis. Nu nog even naar de dokter voor een spuit in de schouder en de vakantie is echt voorbij. Vanaf gistermiddag tot vanmiddag een uur of 3 - ja jullie lezen het goed - hebben we af en aan geslapen. We hadden ook wel wat in te halen. Door de verkoudheid en accute slijmbeursontsteking hebben we weleens betere vakanties gehad maar achteraf bezien is het toch een fijne week geweest. Voor de oplettende lezer: We hebben een aantal dingen overgelaten voor de volgende keer, die komt er zéker!

New York, een stad van uitersten

Om een uur of 9 waren we in een t-shirt met trui (!!) onderweg naar Cheyenne Diner waar ik voor de verandering eens pancakes heb genomen. Morgen maar weer gewoon toast want je eet het zó snel tegen die plakkerige deegballen. Aan de overkant van het restaurant zag ik een fotozaak waar we even naar binnen gingen voor de camera strap voor Errol. De zaak had twee etages met werkelijk állés op het gebied van foto en video. Omdat 90% van het personeel Joods Orthodox is loop ik me de hele dag al af te vragen waar B&H nu voor staat: Bernstein and Hammerstein of zoiets?

Daarna even snel langs Macy’s gelopen voor een luchtje en toen snel op weg naar het MOMA. We dachten toen we aankwamen: oeh, wat is het lekker rustig maar helaas, het MOMA is op dinsdag gesloten. Dan maar morgenochtend terug en nu naar het Guggenheim. Onderweg kwamen we op een filmset terecht waar een scène werd opgenomen uit een nieuwe tv-serie Lipstick Jungle. Voor de kenners zie je op de foto’s Brooke Shields, Kim Raver en Timothy Busfield (exec.producer). Voor deze twee actrices waren er zéker 40 man en twee vrachtwagens aan materiaal betrokken. Wel leuk om een keer te zien en zéker als het zonnetje lekker schijnt en het is zo’n 15 graden.

Het Guggenheim staat in de steigers maar het is zo’n markant gebouw dat een foto toch erg moeilijk te nemen is. De foto die je hier ziet is van de binnenkant en op de galerij was een tentoonstelling van Richard Prince, de fotograaf van Marlboro man. Wel grappig om te zien en om op de audio tour te horen dat de man foto’s van al bestaande foto’s nam en ze bewerkte tot “zijn kunst”. Marlboro man was trouwens wel zijn creatie en hiermee heeft hij het vrouwelijke imago van de sigaret volledig omgetoverd tot een stoere mannen peuk. Hierna even naar het hotel om ons op te frissen waarna we weer op weg gingen naar een héle grote Barnes & Noble aan de upper Westside. Een aardige Chicken Alfredo gegeten in een Italiaans, Frans, Grieks, Amerikaans restaurantje – ja sorry je kon er werkelijk van álles wát krijgen! Het is zulk fantastisch weer dat we besloten om richting Times Square te lopen om daar de shuttle naar Grand Central te nemen.
Het was hélemaal niet druk en de mensen zagen er fantastisch uit. De één had teenslippers aan en de ander had nog geen afscheid kunnen nemen van zijn muts en winterjas. We hebben het in mei weleens kouder gehad dan nu en we kunnen het ons nauwelijks voorstellen dat wij ons vandeweek met meerdere lagen moesten aankleden en handschoenen aanhadden.

Ze zeggen wel dat NY de stad van uitersten is maar ik wist niet dat dit op het weer kon slaan.

Het wéér is weer héérlijk!

De nacht begon met een vent die vlak voor onze deur uitgebreid ging staan telefoneren en de rest van de nacht heeft in het teken gestaan van pijnstillers. De korte nachtrust mocht de pret echter niet drukken want het is werkelijk héérlijk weer en we hebben de dikke jassen thuisgelaten. We lopen nu met een zonnebril op en een vestje over straat. Vandeweek was het 18F (-8c) en nu 59F (+15). We besloten toch maar niet naar Baltimore te gaan want we gaan er uiteindelijk in april/mei toch weer naartoe. In plaats daarvan reden we langs het hotel om de spullen af te gooien en naar de Roosevelt Field Mall, die we vorige week donderdag ook een bliksembezoek brachten. Nu heb ik er twee mooie pakjes en een twin setje gekocht, plus twee mooie riemen. Ondanks Doortje reden we iedere keer verkeerd en na zes keer in de rondte te zijn gereden vonden we eindelijk de oprit van de snelweg. NYC hadden we niet gehaald op een bijna lege tank dus namen we de eerste de best afslag waar we een benzine station zagen. De weg richting NY was gelukkig niet zo druk (eruit was vele malen drukker) en binnen een poep en een zucht waren we weer bij Hertz. We zijn nu een beetje ingekakt en mijn neus is aan het lopen dus besloten we om in het hotel wat te eten. Het uitzicht uit de hotelkamer is trouwens prachtig hoor! Roomservice was zó besteld en na een half uurtje zaten wij een heerlijke Club Sandwich en een dikke hamburger te verorberen. Het toppunt van de avond: Wheel of Fortune draait hier nog steeds hahahaha. Het zal wel niet al te laat worden dus voor nu snif……trusten.

Kneus en Co. gaan op pad

Na maarliefst zo’n 10 uur slapen gingen we om een uur of 9 aan de overkant ontbijten. Ik kreeg mijn bord nog niet voor de helft leeg en dat is natuurlijk een weggevertje voor mijn mannetje om te weten dat ik me niet zo lekker voelde. Met een klein “verschoningstasje” toch naar Hertz en om half 11 waren wij op weg naar Atlantic City in een foeilelijke oude bak. Vlak bij Atlantic City stapten we even uit bij een mall waar William is geslaagd bij Best Buy voor een draadloze muis voor de lap-top en een software pakket - Streets and Trips – van MS. Bill en Doortje kunnen het gelukkig goed vinden met elkaar en met de steeds zwaarder wordende koppijn, kan ik daar alleen maar blij om zijn. William vroeg me waarom ik niet op de borden lette en ik moest bekennen dat ik niet eens de letters kon lezen en dat de kaart op mijn schoot er alleen voor de sier lag.
In het Tropicana konden we gelukkig direct inchecken en na een nerofen bruis en een goed uur slapen was ik weer flink opgeknapt. Snel eten en gokken jippeeeeeee. Leuke kasten maar ik heb alleen zitten te verliezen. William zegt dat het zonde van het geld is maarja, ik heb een fantastische avond gehad. Net zoals de afgelopen drie dagen zojuist even zijn nek en schouder gemasseerd want een paar uur autorijden doet daar helemaal geen goed aan. Morgen toch maar niet naar Baltimore want 1 ½ uur heen en 4 uur naar NYC is een beetje teveel van het goede. Het is nu errug laat (23.15) en vér na onze bedtijd. Welterusten!

Saturday night fever!

Tutje had vanmorgen heel erge pijn in de keel en bij het ontbijt in Cheyenne Diner heb ik maar weer wat Tylenol Cold genomen, net als gisteravond. Een groot glas water en Grapefruit sap en nu maar hopen dat het ’t een beetje wegblijft.
William wilde nog even een shawl kopen bij Macy’s en hij liet mij achter op de damesafdeling. Toen we elkaar weer zagen had ik helemaal niks en hij een jas en twee shawls. We gingen met de metro naar Brooklyn Hights voor de Brooklyn Promenade die je een prachtig uitzicht over de skyline van NYC.

Weer terug met de metro om naar het MOMA te gaan maar het is zaterdag en het was zó ontzettend druk dat we het al Spaans benauwd kregen toen we bij de ingang stonden. Dit doen we dinsdag of woensdag wel. Dan maar even naar de NBC store waar William een magneetje kocht. Van de ene zender naar de andere: HBO store here we come! Nou, dat was een overschatte ervaring. De winkel was ongeveer net zo groot als onze woonkamer waar het een temperatuur was om varkens te ontharen. Met een Soprano’s T-shirt, magneetje en mok plus een Wire T-shirt togen wij naar ons hotel. Ik was echt ingestort en heb twee uur liggen slapen. Gezellig nog even wat gegeten bij TGI’s en gewoon weer terug naar het hotel. Daar stonden politiewagens en agenten met helmen en grote geweren. Waarom weten we niet maar erg veel zorgen maakten zij zich niet, dus wij gingen met een gerust hart naar binnen.

Ik weet niet of ik echt koorts heb maar ik weet wel dat John Travolta dít nou niet echt bedoelde met Saturday Night Fever.

Oh, oh, oh onze voetjes

We hebben werkelijk heerlijk geslapen en vooral William was erg blij met een eerste volledige nachtrust sinds eerste kerstdag. Het beloofd weer een prachtige dag te worden en iets minder koud dan gisteren. We zijn lekker gaan ontbijten bij Cheyenne Diner en hebben daarna lekker gewinkeld bij Macy’s. Ik kocht nog even snel een zwarte spijkerbroek want een gewone jeans daar kon ik in dat restaurant dus écht niet mee aankomen. Bill heeft een 11% kortingskaart gehaald bij de klantenservice en dat heeft ons alleen vandaag al zéker $25 opgeleverd.

Snel alle spulletjes afgezet in het hotel, de zwarte broek aangetrokken en gaan lunchen met Suzanne Franks (een collega) en haar man in Ammos. Wij dachten dat het een Grieks restaurant (zie link “lunch” hiernaast) was maar we hebben wel even iets beter gegeten dan een broodje giros. Suzanne moest helaas al snel weer aan het werk maar we hebben nog gezellig nagetafeld met haar man.

Met de metro zijn we daarna naar Bloomingdales gegaan maar daar was nou niet echt iets te vinden. Helaas kon ik niet voor maffe sloffen slagen bij de Disney Store en ook niet voor een leuk verkleedpak voor Gijs (sorry Q). Bij Lords and Taylor heb ik een prachtig pakje gekocht. Verder was het eigenlijk allemaal nét niet wat ik wilde dus als wij volgende week in White Marsh Mall zijn, zal ik wel even wat uitgebreider kijken.

Volledig ingestort wilden we iets gaan drinken bij Champs – de sportsbar van het Sheraton – maar helaas is die tegenwoordig pas om 6 uur open. Dan maar naar een andere bar om iets te drinken maar daar zijn we na een uurtje alweer weggegaan. In de hotelbar hebben we een snelle snack gegeten en nu liggen we naar tv te kijken. Ja, echt waar, de familie Teixeira ligt om 8:45 op vrijdagavond in New York naar tv te kijken en wil eigenlijk al zachtjes gaan luimen. Onze voeten zijn pijnlijk en opgezet en hebben rust nodig. Laten we het er maar op houden dat de buitenlucht ons snelle moe maakt.

Min 8, voelt aan als min 18

Natuurlijk waren wij weer lekker vroeg wakker alhoewel Willeke het wat langer heeft kunnen uithouden dan William. Om half 9 zijn we naar de overkant gegaan om te ontbijten en toen heb ik spontaan mee zitten huilen met een moeder die volschoot toen ze de verlovingsring van haar dochter zat te bekijken. Het wordt met mij ook steeds gekker.


Na het ontbijt de auto bij Hertz opgehaald en met een paar kleine omweggetjes naar de Roosevelt field mall gereden. Geen Tupperware naar ons zin gevonden maar wel een hele idiote muts en een stel prachtige laarzen bij Aldo!
Nu die zwarte met riempjes nog……

Vanuit deze mall reden we vrij soepel met maar 2 u-turns naar Montgomery waar de winkel van OCC zich bevindt. Zoooooo ontzettend gaaf die motoren in het echt! Met een OCC mok zijn we naar Woodbury gegaan en daar zijn we geslaagd voor bijna helemaal niks. Wat een ongelooflijke T-zooi waren ze daar aan het verkopen zeg, het leek Bataviastad in NL wel. Gelukkig heb ik bij de Wal*Mart twee leuke pyama’s op de kop getikt en werd ik daar door een hele vriendelijke caissière bij een drukke kassa weggeplukt om even bij een andere kassa te mogen afrekenen.

Toch wel redelijk moe zijn we zonder al teveel oponthoud naar NYC teruggereden. Lekker wat gegeten en nu zitten we moe maar voldaan naar TV te kijken. De caususes (een soort voorverkiezingen) in Des Moines Iowa zijn bezig en het lijkt erop dat Obama daar best weleens heel hoog zal eindigen. Nouja, we zien morgenochtend wel hoe het daar is afgelopen.


Ik duik nu mijn bed in met twee Tylenol Cold want ik ben bang dat mijn mannetje mij toch een ietsiepietsie heeft aangestoken.